گفتم: که روی خوبت از من چرا نهان است؟
گفتا: تو خود حجابی ورنه رخم عیان است.
گفتم: که از که پرسم ,جانا نشان کویت؟
گفتا: نشان چه پرسی, ان کوی بی نشان است.
گفتم: مرا غم تو, خوشتر ز شادمانی
گفتا: که در ره ما,غم نیز شادمان است
گفتم: که حاجتی هست, گفتا بخواه از ما
گفتم: غمم بیفزا, گفتا که رایگان است. 

نوشته شده در پنج شنبه 90/6/31ساعت 8:30 عصر توسط نظرات ( ) | |