خدایا، سنگ صبوری نیست مرا تا بشکنم بغضم را بر مهربانی شانه هایش. خدایا، سکوت می کنم و این سکوت همراهم شده در تمام لحظه ها، تا به تو رسیدن، تا آغوش تو، تا شانه هایت ... خدایا، اشک هایم تو را طلب می  کند. تمنای وصالم را در فریادهای بی صدایم بپذیر و اشک هایم را معنا ببخش... صبر هم دیگر تحمل اشک هایم را ندارد...

 

نوشته شده در دوشنبه 90/4/27ساعت 8:1 عصر توسط نظرات ( ) | |